نهی از وصف مفارق عبادتنهى از وصف مفارق عبادت به معنای تعلق نهى به عَرَض مفارق عبادت می‌باشد. ۱ - مصداق نهی از وصف مفارقنهى از وصف مفارق عبادت، در جایى مصداق دارد که نهى به وصف مفارق عبادت تعلق مى گیرد. وصف مفارق، به وصفى گفته مى شود که وجودى مغایر موصوف خود دارد، هر چند هر دو وجود همراه یک دیگر مى باشد، مثل: نهى از نگاه کردن به نامحرم در نماز ، که نماز و نگاه به نامحرم دو وجود جدا از هم، ولى همراه هم مى باشد. ۲ - نزد اصولیونبرخى از اصولیون، چنین موردى را مصداق اجتماع امر و نهی دانسته و در دو مورد به صحت نماز حکم کرده اند: ۱. در صورتى که اجتماع امر و نهى را جایز بدانیم و قصد قربت نیز ممکن باشد؛ ۲. در صورتى که اجتماع امر و نهى را محال بدانیم ولى امر بر نهى مقدم شود; اما اگر نهى بر امر مقدم شود، نماز باطل مى گردد. [۲]
آخوند خراسانى، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۲۲.
[۵]
مکارم شیرازى، ناصر، انوار الاصول، ج۱، ص۶۱۳.
[۷]
فاضل لنکرانى، محمد، سیرى کامل در اصول فقه، ج۷، ص۲۶۲.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «نهی از وصف مفارق عبادت». |